شناسایی ژنهای بتالاکتاماز وسیع الطیف blactx-m و blashv در جدایههای اشریشیاکلی بدست آمده از مدفوع گاومیش در استان آذربایجان غربی

مقدمه و هدف: آنزیم های بتالاکتاماز مهمترین عامل مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های گروه بتالاکتام در میان باکتری های گرم منفی می باشند. در سال های اخیر، تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف (esbls) در میان باکتری ها به ویژه باکتری های با منشا دامی شیوع فراوانی یافته و این موضوع از لحاظ بهداشت عمومی حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی حضور ژن هایblashv و blactx-m در جدایه های اشریشیاکلی بدست آمده از نمونه های مدفوع گاومیش های مناطق مختلف استان آذربایجان غربی می باشد. مواد و روش کار: در این تحقیق 105 جدایه اشریشیاکلی (ارومیه 33 جدایه، خوی 33 جدایه ، پیرانشهر 24 جدایه و میاندوآب 15 جدایه) با استفاده از ویژگی های کشت، خصوصیات بیوشیمیایی و تکثیر ژن کد کننده 23s rrna اختصاصی گونه اشریشیاکلی شناسایی شد و سپس با استفاده از روش pcr حضور ژنهای کد کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف مربوط به خانواده های ctx-m و shv مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج و بحث: از مجموع 105 جدایه اشریشیاکلی مورد مطالعه، 47 جدایه (7/44%) حاوی ژن blactx-mبودند که به تفکیک نواحی مورد مطالعه 14 جدایه (4/42%) از ارومیه، 21 جدایه (6/63%) از خوی، 6 جدایه (25%) از پیرانشهر و 6 جدایه (40%) از میاندوآب بدست آمد، در حالیکه ژن blashv در هیچکدام از جدایه ها شناسایی نگردید. تجزیه و تحلیل های آماری میزان شیوع ژن blactx-m در بین مناطق مختلف مورد بررسی در استان آذربایجان غربی با استفاده از نرم افزارminitab نسخه 15 نشان داد که اختلاف معنی داری در بین مناطق مورد مطالعه وجود ندارد که این امر ممکن است ناشی از الگوی درمانی یکسان در مناطق مورد مطالعه باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که اشریشیاکلی های کومنسال دستگاه گوارش گاومیش مخزنی برای بتالاکتامازهای وسیع الطیف بویژه از نوع ctx-m بوده که این موضوع از لحاظ بهداشت عمومی و نیز انتقال ژن های مقاومت به باکتری های بیماری زا باید مورد توجه قرار گیرد.